چکیده
در این مقاله بر آنیم که به بررسی ایمان از دیدگاه مرجئه ـ که مهمترین ممیزۀ این فرقه از سایر فرقه‌ها و نیز از مباحث محوری و نقطۀ مشترک شعب مرجئه به‌شمار میرود ـ با استفاده از آیات قرآن و روایات ائمۀ معصومین(ع) بپردازیم.
بی‌تردید مرجئه در برابر خوارج شکل گرفتند و بر این باور بودند که نباید هرگز دربارۀ عثمان و علی (ع) قضاوت کرد! بلکه بایدکار آنان را به خدا وانهاد.
آنها معتقد بودند که نام خود را از الفاظ آیات شریفه گرفته‌اند. عقاید مرجئه در باب ایمان عبارتند از: ۱٫ مؤمن بودن تنها اعتراف به شهادتین است؛ ۲٫ تفکیک میان اسلام و ایمان مفهومی ندارد؛ ۳٫ انجام دادن گناهان کبیره در ایمان تأثیری ندارد؛ ۴٫ میان ایمان و عمل هیچ‌گونه ارتباطی وجود ندارد و حتی کارهای ناشایست انسان تأثیری بر ایمان او نمیگذارد. آنها با این افکار، جریان فکری جامعه را تحت تأثیر خود قرار دادند و از مسیر نقشۀ راهی که پیامبر اسلام (ص) برای سعادت دنیا و آخرت بشریت ترسیم فرموده بودند، به انحراف کشاندند. در این مقاله عقاید جریان فکری مزبور نقد و بررسی می‌شود و اثبات خواهد شد که امامیه بر این باور است که: ایمان اقرار زبانی و یقین قلبی است و در رتبۀ بعد از اسلام قرار دارد. گناهان کبیره در ایمان انسان تأثیر مستقیم دارد و روابط میان ایمان و عمل انکار‌ناپذیرند.