اخلاق كاربردی اسلام در قانون گذاری با رويكرد فقهی
ارائه شده در دومين كنفرانس بين المللی فقه و قانون
چكیده:
تفاوت اندیشه انسان در حوزههای مختلف اخلاقی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، صنعتی و خصوصیت های متفاوت فردی و استعدادهای مختلف درونی و علاقه مندی او به امیال نفسانی، تكامل طلبی و رشد خواهی، وجود قانون و به تبع آن وجود قانون گذار ملزم به باید‌ها و نباید‌های اخلاقی اسلام كه مشحون از فضایل است را امری بایسته، ضروری و اجتناب ناپذیر میسازد ؛ این مقاله بر آن است تا با تمسك به فرهنگ قرآن و معارف اهل بیت (علیهم السلام) به تحلیل و بررسی برخی از باید‌های اخلاق كاربردی اسلام در قانون گذار با توجه به آثار فقهی سوگندی كه طبق اصل ۶۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و بر اساس ماده ۳ آئین نامه داخلی مجلس شورای اسلامی یاد می‌كند بپردازد. و به این پرسش پاسخ دهد كه آیا قانونگذار می‌تواند هنگام قانون گذاری با موارد سوگند نامه مخالفت كرده وآن را نادیده انگارد؟ و یا این خود گناه و فعل حرام و دارای كفّاره تلقی می‌شود؟ از این رو بحثی چالشی و پر اهمیت بشمار می‌آید.